Over de helft...

Het zit erop. De titel en de eerste zin van dit reisverslag zijn ietwat tegenstrijdig aan elkaar, maar toch klopt het. Gisteren heb ik mijn laatste stagedag gehad bij Allripe en sinds vorige week zit ik precies op de helft van mijn tijd in het buitenland. In de laatste weken is er veel gebeurd, en ik zou de hoogtepunten proberen zo goed mogelijk te omschrijven. Om te beginnen bij de stage; Éen week nadat ik de vorige blog plaatste zijn we dinsdags door de politie uit het pand in Coogee gezet waar we werkten. We hadden tien minuten om alle spullen naar buiten te brengen, en dus werd het bedrijf letterlijk op straat gezet. Diezelfde week moesten we ons iedere dag melden bij de MacDonalds –die naast het pand was gevestigd- omdat we daar gratis WiFi hadden. Gelukkig was dat alleen maar om te laten zien wat je gedaan had, en wat je nog moest doen, zodat je de rest van de dag thuis kon werken. Een week daarna heeft de stagebegeleider een nieuwe plek weten te vinden waar we tijdelijk aan onze projecten konden werken. Dit was wel beter dan de MacDonalds. Het was wel weer een mooie situatie om mee te maken. Wat de reden was waarom we uit het andere pand weten moesten we niet, maar we hebben wel een flauw vermoeden. Het is goed om te zien hoe het juist niet moet als je de ambitie hebt om een bedrijf te runnen. Transparant was hij evenmin tegenover ons als personeel. We werden eerst afgescheept met de woorden: “That’s business.” Een beetje afgezaagd, maar de volgende morgen heb ik hem om iets meer duidelijkheid gevraagd, en toen kregen we toch iets meer te horen. Wat er nu met het oude pand is gebeurd? Die gaat over een paar weken in de veiling en wordt dus verkocht. Deze hectische twee weken heeft niet onder mijn stage geleden, want ik kon gewoon mijn werk blijven doen. Je hebt je dan gewoon aan te passen, en meer kun je ook niet doen. Terugkijkend op de gehele stageperiode heb ik een hele leuke periode gehad met ontzettend veel aardige mensen. Veel gelachen, en veel geleerd. Natuurlijk zaten er dagen bij wanneer ik geen zin had, maar dat hoort er allemaal bij. Ik ben daarom Allripe (het bedrijf) ook dankbaar dat ik de kans heb gekregen om bij hun stage te komen lopen.

Buiten het stagelopen om was het ook een toptijd hier in Sydney. Heb echt van iedere dag genoten, en veel gedaan en gezien. Daarnaast viel het ook op dat er ontzettend veel Aziaten in Sydney zijn. Ze zijn echt overal. En ook veel Fransen. Hier in het huis was er ook een groep Fransen en die hadden overal lak aan. Iedere keer een enorm lawaai in het huis en ze schreeuwden alles bij elkaar. Twee van hen lagen ook bij mij op de kamer, waarvan één een hele aparte was. In een week tijd kwam die doordeweeks meerdere malen ’s nachts schreeuwend binnen en bleef lawaai maken, terwijl andere kamergenoten ’s morgens gewoon vroeg op moesten. Toen ik ‘m vroeg of die geen respect had voor zijn kamergenoten, begon die in het Frans te schelden. Ik heb de lamp toen aangezet en heb hem in het Nederlands maar een even duidelijk gemaakt wat ik ervan dacht. Sindsdien heb ik er ook weinig meer van vernomen, want wat een nare vent was dat. Hij snapte het Nederlands net zo goed als ik zijn Frans. Niet dus. De meeste mensen in het huis dachten denk ik wel ongeveer hetzelfde over die groep. Voor de rest dit huis echt een prachtding om in te wonen. Vlakbij het strand, de bus, de winkels. Wat wil je nog meer.

Tijdens de rest van deze weken ook weer veel gedaan en gezien. Ten eerste was de walviscruise wel een mooie ervaring. Wat een enorme dieren zijn dat! De walvissen trekken namelijk nu vanuit het koude zuiden richten het Great Barrier Reef –het noordoosten- om daar de warmere wateren op te zoeken. Ook hebben we VIVID bezocht, het grootste lichtfestival van Australië. Veel gebouwen rondom Circulair Quay waren verlicht, alsook de Botanical Gardens, Harbour Bridge en het Opera House. Vooral het Opera House is prachtig om te zien als er verschillende lichten en afbeeldingen op zijn geprojecteerd. Verder hebben we twee weken geleden een enorme storm gehad in Sydney, met alle gevolgen van dien. Verschillende bomen waren omgewaaid en verschillende bouwkranen draaiden zó snel rond dat ze bijna opstegen. Het hele strand hier in Coogee was weggevaagd. Het water kwam letterlijk tot aan de kade omdat de golven zo hoog waren. Inmiddels hebben ze weer een ‘nieuw’ strand aangelegd. Tenslotte zijn we nog naar twee rugbywedstrijden geweest. In Australië hebben ze namelijk twee verschillende varianten; de NRL (National Rugby League) en de AFL (Australian Football League). Het viel op dat het tempo van de AFL-wedstrijd veel hoger lag dan bij de NRL. Ook het stadion bij de wedstrijd van de AFL werd drukker bezocht. Wel leuk om dat gezien te hebben, en hoe de Australiërs sportwedstrijden ervaren.

De tijd is gewoonweg veel te snel voorbij gevlogen in Sydney. Wat een prachtige stad, die aanvoelde als een tweede thuis. Ik ga volgende week mijn vaste stekkie verlaten in Coogee, om vervolgens rond te trekken als een nomade zonder vee. Ik kijk er echt naar uit om volgende week dinsdagmorgen in het vliegtuig richting Nieuw Zeeland te stappen, om daar ook van dat land te genieten. En natuurlijk alles wat nog komen gaat. Inmiddels ben ik al een paar dollars armer, maar ontzettend veel ervaringen rijker. En daar hecht ik toch echt meer waarde aan dan geld. Vanaf volgende week probeer ik vaker iets op de reisblog te zetten over de ervaringen tijdens het reizen indien ik er tijd voor krijg. Ontzettend bedankt in ieder geval dat jullie het iedere keer wilde lezen, en ik schrijf het ook met veel plezier. Tijdens het schrijven schieten er meestal dingen binnen waarover je wilt schrijven, maar uiteindelijk gaat het ook helemaal nergens over, net zoals deze zin.

Cheers!

Roel

ps. Ik zal de foto’s binnenkort plaatsen, want internet is niet echt snel vandaag.