Weer naar huis...

Ik wist het. Na het lezen van alleen maar de titel op Facebook of ergens anders waren jullie nieuwsgierig. Waarom komt hij nu alweer naar huis? Heimwee? Nee hoor. Ik wilde alleen maar zeggen dat ik iets later dan gepland thuis kom. In plaats van eind augustus, kom ik nu 16 oktober pas thuis. Na Nieuw-Zeeland, ga ik namelijk nog rondtrekken door Australië. Door alleen het lezen van de titel op Facebook ben je of nieuwsgierig om het verslag te lezen of mensen maken er een eigen verhaal van, omdat ze alleen de titel hebben gelezen en verder niets. Zelf heb ik dat ook. Die nieuwsgierigheid. Titels op zich zeggen me niet zoveel. Misschien eentje dan: ‘Stillness and speed’. Dit is de titel van de Engelse uitgave van de biografie van Dennis Bergkamp. Op een markt in het centrum van Sydney kwam ik dit boek tegen voor nog geen $7,- Geen geld, en het scheen een goed boek te zijn. En dat is het ook. Op het strand leest dit boek als een trein. Normaal ben ik niet zo van het lezen van boeken, maar autobiografieën over (ex)topsporters vindt ik wel weer leuk. Het moet wel boeien, anders lees ik het niet. Zoals bijvoorbeeld het leren voor tentamens gebeurde daarom ook veelal via samenvattingen, want dat was het belangrijkste dat je moest weten en toepassen op het tentamen. Of een samenvatting van 30 pagina’s of een heel boek van 400à500 pagina’s. Dan was de keuze al snel gemaakt. Daarnaast was het ook zo, dat alles wat je niet las tijdens het leren, ook niet kon vergeten. Een win-win situatie dus. En minder lezen en geen stress dat je iets vergat. Ik begin af te dwalen merk ik, dus terug naar Sydney.

De afgelopen weken heb ik weer veel gedaan en gezien. In het laatste weekend van februari zijn we met drie huisgenoten naar Palm Beach geweest. Dit is een strand in Noord-Sydney die van bovenaf precies de vorm van een palmboom heeft. Je kunt daarbij letterlijk aan twee kanten van de ‘boom’ aan het strand liggen. Hele gave plek, en de wandeltocht naar het uitzichtpunt boven op de heuvel was meer dan de moeite waard. Ook het strand hier aan het strand van Coogee is goed vertoeven. Alleen was het twee weken geleden wel even schrikken toen ik na stage op het strand weer wakker werd na een middagdutje. Ik kon de sleutels van het appartement niet meer terugvinden. Ja, dan ga er maar aan staan om dat ding op het strand terug te zoeken. Er is dan maar één optie om die in het zand terug te vinden en dat is: Zeven. Uiteindelijk koos ik voor optie zes en ben terug gegaan naar het appartement. Toen ik daar aankwam bleek dus gewoon dat ik de sleutel nog aan de buitenkant van mijn kamerdeur had zitten. Foutje, moet kunnen.

Stage bevalt ook prima. Ik weet nu precies wat mijn taak is en wat ze nu precies van me verwachten. Dat was in de eerste paar weken nog wel ietwat onduidelijk, maar ik moet zeggen dat dit wel bevalt. Leuke collega’s en de dagen gaan snel. Aankomend weekend een lekker lang weekend, vanwege Pasen. Al moet ik wel zeggen dat de temperatuur omlaag is gegaan de afgelopen weken, omdat de herfst is begonnen. Geen vallende bladeren, zoals in Nederland. Maar toch, het koelt ’s avonds al snel af en ook ’s morgens is het nog wat fris. Maar af en toe zijn er ook dagen bij dat het nog wel boven de 27 graden is. Kortom, het is nog wel te doen! Aan de andere kant is het ook wel weer mooi, want binnenkort beginnen de walvissen aan de trek van het zuiden naar het noorden van Australië. Daarbij passeren ze ook de kust van Sydney, en op verschillende plaatsen kun je die walvissen spotten. Ook op de plek waar ik woon, zijn ze blijkbaar al een vaak gezien tijdens die periode. Lijkt me geweldig om te zien!

Huishouden. Iets waar ik in Nederland niet veel naar omkeek. Ja, één keer in de drie weken de afwas doen en af en toe stofzuigen. De andere twee weken waren of Tom of Koen aan de beurt. Nu zijn ze waarschijnlijk om de andere week aan de beurt, haha. Op dit moment moet ik zeggen dat het huishouden me steeds beter afgaat. Naast het afwassen en eten klaarmaken, begin ik het wassen en zelfs het strijken alsmaar beter onder de knie te krijgen. Het werkwoord strijken was voor mij nog vrij onbekend, voordat ik Nederland verliet. Het woord op zichzelf was geen probleem, maar ik kende het nog niet in de ik-vorm. Die klank kende ik alleen van het bowlen: strike. Maar dat wordt er blijkbaar niet mee bedoelt.

Het enige nadeel hier in Sydney tot nu toe is dat het stappen heel vroeg is afgelopen. In Nederland was je meestal wel gewend om tussen 3 en 5 uur thuis te komen, maar dat gaat hem hier niet worden, haha. Achja, als dat het enige is. Desalniettemin heb ik verder niet veel te klagen en vermaak me prima!

Cheers!

Roel